Dyab Abou Jahjah werd geboren op 24 juni 1971 in Libanon. Op 19-jarige leeftijd emigreerde hij naar België. Hij behaalde een master in politieke wetenschappen en internationale betrekkingen aan de "Université Catholique de Louvain".

Na zijn studies bekleedde Abou Jahjah de functie van coördinator bij de immigrantenorganisatie van de Belgische socialistische vakbond ABVV. In 2001 wees hij een politiek carrièreaanbod van de socialistische partij af, verliet de vakbond en ging werken voor allochtone zelforganisaties in Antwerpen. Daar richtte hij de Arabisch-Europese Liga (AEL) op als belangenorganisatie tegen racisme en discriminatie. De AEL had een grote invloed op het politiseringsproces van een hele generatie Belgen en Nederlanders met migrantenroots. De demonisering van Abou Jahjah en de AEL door het Belgische politieke establishment en de media, zijn korte opsluiting en zijn volledige vrijspraak in 2008, vormen een interessante casestudy van de machtsdynamiek die de tweedeling tussen meerderheid en minderheid in de Europese samenleving beheerst.

Abou Jahjah werd columnist bij de krant De Standaard (tussen 2014 en 2017). Hij nam in 2016 deel aan het prestigieuze Nederlandse programma Zomergasten.  Begin 2016 deed zijn boek 'Pleidooi voor radicalisering' al veel stof opwaaien nog voor het werd uitgegeven door De Bezige Bij / Amsterdam.

In 2017 eindigde zijn samenwerking met De Standaard nadat hij weigerde een Palestijnse verzetsaanval tegen Israëlische bezettingssoldaten te veroordelen. In een open brief die op 18 januari 2017 in het Frans in "La Libre Belgique" en in het Nederlands in "De Morgen" werd gepubliceerd, vonden 30 intellectuelen en juristen, waaronder enkele invloedrijke joodse opinieleiders, zijn ontslag bij de krant onterecht en een vorm van censuur. Abou Jahjah bleef regelmatig columns en essays schrijven voor onder meer de Krant De Morgen en het tijdschrift Knack. Hij is ook regelmatig te gast als commentator bij meerdere nationale en internationale TV- en Radioprogramma’s. 

In 2022 schreef hij Verlichting Onder Vuur, waarin hij de lezer meeneemt op zijn persoonlijke reis. Van staatsvijand nummer één tot gewaardeerd opiniemaker, van Borgerhout via Beiroet naar Brussel. Hij schetst de evolutie van zijn eigen ideeën, en die van de bredere samenleving.

Check https://www.aboujahjah.org/ver...

**inschrijven via Peepl**

Rapport van de activiteit:

Dyab Abou jahjah valt niet in een paar worden te beschrijven: avonturier  - durver  - strijder rond integratie - activist - ex-politicus  - rebel  - opiniemaker  - doorbijter  - auteur  - leerkracht - begeesterend verteller - en noemt zichzelf nu ook verlichtingsfundamentalist.

Zijn carrière is niet van de minste: op 19-jarige leeftijd kwam Dyab vanuit zijn geboorteland Libanon naar België.  Voor vele leden was het een verrassing dat deze voordracht tevens een soort van homecoming was. Dyab verbleef nl. zijn eerste 5 jaar in België in Brugge en draagt onze stad een heel warm hart toe! Hij volgde de raad op van zijn toenmalige huisbaas om terug te gaan studeren en begon aan politieke wetenschappen in Louvain-la-Neuve.  Zijn eerste job was in Brussel bij het ABVV. Dyab was enthousiast om te werken met gelijkgestemden die zoals hemzelf begaan zijn met andere mensen, maar dit enthousiasme werd al gauw getemperd want hij was net iets té hard aan het werk volgens zijn managers.

Dyab wilde verder; hij wou iets doen bewegen in de wereld en opkomen voor de rechten en  belangen van de Arabische moslimimmigranten in Europa. In 2000 richtte hij de AEL op (de Arabisch-Europse Liga) en even later POne, een partij die pleitte voor raciale gelijkheid.  Op dat moment was hij een echte rebel en zo kwam hij weliswaar bij het bredere publiek minder positief in het nieuws; hij werd geassocieerd met oproer en verzet.

Dyab besloot om terug te keren naar Libanon en richtte daar zijn marketing- en reclamebureau op, wat uitgroeide tot een succesvolle onderneming met vele Europese en Amerikaanse klanten en opdrachten.  Na het uitbreken van de Arabische lente echter besloot hij om met zijn gezin terug te keren naar België waar het voor Dyab veiliger was, aangezien hij door het regime in Libanon geviseerd werd. Of hij ooit terug naar Libanon terugkeert?  Wellicht wel om zijn ouders te bezoeken, het is zijn vaderland, maar zijn kinderland (waar zijn kindjes geboren zijn) is en blijft België.

Wat ouder, iets meer getemperd en ervaren door alles wat hij gezien en meegemaakt had liggen zijn standpunten nog steeds in dezelfde lijn maar zijn ze minder radicaal dan vroeger.  Rond het thema integratie is Dyab Abou Jahjah een zeer gehoorde stem, zowel in debatten als in opiniestukken.

Volgens Dyab is de verlichtingsgedachte in gevaar door de toch aanzienlijke aanhang van “woke” die heel vaak inherent racistisch is en ook vormen van extremisme vertoont.  Het is geen strijd om gelijkheid, het is een strijd op basis van “kenmerken” als leeftijd, geslacht, status, opleiding, traditie, ….  Een strijd die niet met rede gevoerd wordt en daardoor een gevaar voor de verlichting is, die net door rede gevoed wordt.

De leden van de Hanze hingen het ganse exposé aan zijn lippen, we kunnen er een paar woorden bijschrijven: meesterverteller, intelligent, grappig, een tong die sneller babbelt dan de hersenen werken, ondernemer, rationeel maar vooral zeer gedreven en blijvend hoopvol.